Fifty shades darker (bedoelde ze nou lighter?)

Zo…..deel 2 heb ik ook uit.
En ik moet zeggen dat het lang duurde omdat ik het boek vaak met een zucht dichtgeklapt heb.
Waar deel 1 overal erg expliciet in was is deel 2 eigenlijk best wel saai en langdradig.
En de woordherhalingen beginnen zich te wreken en dat maakt het zo’n langdradig verhaal al introduceert mevrouw E.L.James een nieuw woordje nl.. Gah!
Behalve Whoa kom je nu ook tot vervelens toe het woordje Gah tegen.
Wat het is…….tja….ik weet het niet…….ik denk een vervanging voor Whoa.
De schrijfster had denk ik door dat ze dat woordje wel erg vaak gebruikte.

Het verhaal is eigenlijk flinterdun en het begin ongeloofwaardig.
In deel 1 heeft Christian Anastasia helemaal lens geslagen in de “Rode kamer van pijn” (door Christian de speelkamer genoemd) en vlucht ze bij hem vandaan met de woorden dat ie ziek is en dat ze nooit meer iets met hem te maken wil hebben.
In deel 2 belt hij haar een paar weken na het gebeuren en ze stemt meteen in om met hem af te spreken.
Sterker nog, een paar dagen later trekt ze bij hem in!
Hoogst onwaarschijnlijk allemaal.

En waar deel 1 zeer expliciete seksscènes had stopt de schrijfster nu iedere keer als het “spannend” wordt.
Echt spannend word het nergens want Anastasia blijft maar in “duizend stukjes uiteen spatten” om hem heen “uit elkaar vallen” en krijgt wel 10 keer te horen van Christian dat ze onverzadigbaar is (op die woorden zitten we toch allemaal te wachten dames?)
Verder vouwt ze zich weer tig keer om Christian heen en lezen we weer dat de lekkerste geur ter wereld de geur van Christian is ( nou kom op mevrouw James…..bottelen en op de markt brengen, dat zou pas echt een primeur zijn!)

Schijnbaar dacht de schrijfster ook dat er een intrige in het verhaal moest.
De baas van Anastasia probeert haar te chanteren omdat ie seks met haar wil, maar dan blijkt ineens dat Christian dit bedrijf (een uitgeverij) ook maar even gekocht heeft zodat hij Ana de hele dag in de gaten kan houden (hoe bedoel je ziek).
Maar er moest ook echte spanning in in de vorm van een verdwijning.
Christian verdwijnt van de aardbodem….4 bladzijdes lang, een totaal zinloze twist in het verhaal.

Maar dit leidt er wel toe dat de tortelduifjes na elkaar nog geen 6 weken te kennen al gaan trouwen, maar niet alvorens de SM Meesteres die Christian zo verknipt heeft een flinke aanvaring met Ana krijgt.
“Catfight” hoor ik je zeggen?
Nee verre van……er vallen wat woorden en uiteindelijk mag de (pleeg)moeder van Christian de beslissende klap uitdelen.

Wat nog vreemder is is dat Christian zijn angst om aangeraakt te worden (opgebouwd vanaf zijn eerste kinderjaren) binnen een paar dagen kwijt is.
Dat kan niet!
Waar in het verhaal al jaren een psycholoog aan het werk is om zijn issues op te lossen komt Ana binnen en doet het even.
Bij dit soort dingen twijfel ik of mevrouw James wel zoveel research gedaan heeft maar ik waag dat te betwijfelen.
Het stoorde me enorm.
Waar andere vrouwen dit waarschijnlijk lezen als “alles komt toch nog goed” had ik meer van “o ja…….get real” maar misschien ben ik wel te kritisch.

Verder stoorde ik me ook aan de “relatie” die er in het boek ontstaat.
In deel 1 kreeg Ana’s beste vriendin Kate al een relatie met de broer van Christian, in deel 2 krijgt de zus van Christian iets met de broer van Kate!
Ik kreeg er meteen een soort incestuëus gevoel bij.
En er moest nog iets in het verhaal.
De rechterhand van Christian (Ros) blijkt een vrouw te zijn.
Als de jaloezie bij Ana naar boven komt blijkt dat Ros een relatie heeft met een vrouw……zo dat probleem is ook weer opgelost!

Maar wat vind ik van deel 2?
Ik denk eerlijk gezegd dat het geschreven is omdat boek 1 zo goed liep en het geld met bakken binnenkwam.
Het verhaal stelt niks voor, is ongeloofwaardig, en de herhaling van zetten is ronduit saai.
Verder moet iedereen “in his right mind” toch met me eens zijn dat het totaal ongeloofwaardig is dat Christian zijn behoefte om iemand fysiek vreselijk veel pijn te doen uit wraak op zijn (echte) moeder, en om seksuele voldoening te vinden ineens van zich af kan gooien alsof het nooit bestaan heeft.
En van zelf niet aangeraakt willen worden veranderen in een kleffe man die nu niets anders wil dan lepeltje lepeltje liggen.(wie heeft die term ooit bedacht?)
Zeer ongeloofwaardig allemaal.

Toch ben ik met deel 3 begonnen.
Ik heb ze alle 3 en dan zal ik ze lezen ook! 🙂
Verwacht ik er veel van?
Nee eerlijk gezegd niet….maar wie a zegt moet ook b zeggen!