Regisseur: Bart Freundlich.
Met o.a: Catherine Zeta Jones. Art Garfunkel, Justin Bartha, Joanna Gleason, Kelly Gould en John Schneider
Op een middag bekijkt Sandy de verjaardagsvideo van haar zoon en ziet ze iets wat ze niet had mogen zien.
Terwijl zij in de kamer zat waar het feest gaande was is haar man in de keuken met een andere vrouw die hem daar oraal bevredigd.
Ze besluit meteen dat het over is met hem en verhuist met haar zoon en dochter, naar de grote stad New York.
Het appartementje waar ze gaan wonen zit boven een koffietentje en al snel raakt Sandy bevriend met een van de werknemers daar, Aram.
Hij had een relatie met een vrouw die alleen maar met hem getrouwd was zodat ze een visum zou krijgen, dus is ook hij weer single.
Als Sandy naar het vrouwencentrum gaat voor een cursus zelfverdediging blijkt Aram degene te zijn op wie de vrouwen hun agressie los mogen laten.
Omdat hij daar werkt vertrouwd ze hem voldoende om op haar kids te passen als ze door een vriendin min of meer gedwongen wordt om een date te hebben.
De date verloopt nogal vreemd.. want de man in kwestie is nogal vreemd!
Als hij in de taxi vraagt of ze “aan hem wil zitten” vlucht ze de taxi uit.
Eenmaal thuis is ze zo in de war dat ze niet echt doorheeft dat Aram er nog is.
Hij blijkt zo’n goede oppas te zijn dat Sandy hem een vaste baan aanbiedt, en hij zegt ja al vinden zijn ouders het zonde van de studie die hij gedaan heeft.
Als hij beloofd ondertussen te blijven solliciteren dan is het goed, al vinden ze het niet echt een baan voor een 24 jarige.
Tijdens een bokswedstrijd waar Sandy en Aram samen heen gaan komt ze erachter dat hij een baan heeft laten schieten om de full time oppas van haar kinderen te zijn.
Waarom is hij nou pas 24?
De film is niet origineel want alle clichés over een oudere vrouw met een jongere man zitten erin maar de dialogen zijn leuk en de kinderen acteren zo goed en zijn heel erg grappig.
En daarom was het toch een leuke film.
Een 6.5.
Leave a Reply