Rate this:

Ik had niet verwacht dat het wegvallen van Marsje zo’n impact op me zou hebben maar na twee jaar mis ik hem nog steeds heel erg……

Zo raar hoe dingen kunnen gaan………Vannacht was ik muziek aan het luisteren en kwam “Who knew” van Pink voorbij en toen moest ik ineens heel erg aan Marcel denken. Ongelooflijk dat hij er al twee jaar niet meer is en dat ik me ons  laatste “face to face” gesprek nog zo goed kan herinneren. Bij het weggaan…..een soort discussie over wat het verschil is tussen wieldoppen en velgen. Zijn vriendin wist het niet maar het interesseerde haar ook niet ….mij ook niet maar hij zou ons het verschil wel even uitleggen want dat was toch wel heel erg belangrijk. Hij heeft zijn hele leven iets met auto’s gehad (zijn vader reed ook rally’s en dat had hij ook heel graag willen doen maar dat is er nooit van gekomen).

We hebben hem allebei een beetje uit staan lachen zo van “Who cares”. Achteraf toch wel heel raar dat dat de laatste keer is geweest dat ik hem heb gezien. Er is daarna nog een telefoongesprek geweest waarin hij neerslachtig klonk……dat dacht ik tenminste. Hij had op dat moment al te horen gekregen dat er geen behandeling meer mogelijk was maar wilde niet zielig gevonden worden dus hield ie dapper zijn mond. Ik zou willen dat ie dat niet gedaan had. Zelfs tijdens de afscheidsknuf heeft ie niks laten merken……ik denk niet dat ik hem dat na zou kunnen doen.

En ja ik mis hem nog steeds. Als je nagaat dat we vroeger heel goed konden bekvechten en dat we op latere leeftijd heel anders met elkaar omgingen……..er eigenlijk een vriendschap is ontstaan. Het plagen is altijd gebleven en misschien mis ik dat nog wel het meest. Het elkaar plagen en er hard om kunnen lachen. En dan te bedenken dat ik liever een buurmeisje had gehad.  De songtekst zegt het allemaal en al heb ik geen relatie met Marsje gehad behalve een vriendschappelijke…..als iemand me verteld zou hebben dat ie er ineens niet meer zou zijn dan zou ik het hebben afgedaan als onzin want wie had dit verwacht? Ik niet iig. Namate je ouder wordt vallen er steeds meer mensen weg maar die zijn ouder dan jij….ooms……tantes en meestal op leeftijd. Hij is nog geeneens vijftig geworden! En op zijn moeder heeft het ook een enorme impact gehad want binnen een jaar ging zij ook……..ook best onverwachts al mankeerde ze vanalles. Alsof ze geen reden meer had om verder te gaan…..

Ik heb best vaak iets met songteksten maar deze is wel heel erg toepasselijk. Als je het nummer erbij wilt horen dan kun je die vast wel online vinden op Youtube of Vevo. Het is een single geweest dus er hoort ook een clip bij. T’is raar hoe dingen kunnen lopen. Als je toch eens dingen van tevoren aan kon zien komen……………Who knew?!

Rate this:

Sometimes it snows in April…….and today the snow is black 😦

Ik ben jarenlang groot fan geweest van Prince omdat hij vernieuwend was en vaak goede teksten had. Veel teksten waren best schunnig en de laatste jaren wilde hij die nummers ook niet meer spelen omdat hij inmiddels Jehova getuige geworden was. Het was een apart persoon. Toen hij vond dat platenmaatschappij Warner hem uitkneep verscheen hij met het woord “slave” op zijn wang en veranderde een aantal keer van naam. Lovesign, The Sign en TAFKAP oftewel “the artist formerly known as Prince”

Voordat hij bekend werd timmerde hij al een tijdje aan de weg maar echte bekendheid kreeg hij met het nummer, de elpee en film “Purple rain” samen met “the Revolution”. Een aantal bandleden uit the Revolution begonnen later voor zichzelf (Jill Jones en Wendy & Lisa) Later noemde hij zijn band “the New Power Generation”. Buiten zijn eigen band om heeft hij ook de nodige andere artiesten in het zadel geholpen zoals Jill Jones, Wendy en Lisa, Ingrid Chavez, Apolonia 6, Vanity 6, WAS not WAS en Mayte maar na het TAFKAP verhaal werd het toch wel erg stil. Onze eigen Candy Dulfer speelde mee op de door Prince geschreven soundtrack van “Batman”. Op het nummer “Partyman” zegt hij:”When i need trombone my dog ois handy…….but if i want sax i call Candy”. En de Nederlandse groep Lois Lane tourde met hem en hij schreef een aantal nummers voor ze oa. de single “Qualified”. En hij schreef voor meer artisten. Zo is ook het nummer “Manic monday” van the Bangles van zijn hand.

De muziek die hij daarna maakte vond ik eerlijk gezegd niet vernieuwend meer en toen ben ik eigenlijk gestopt met het kopen van zijn albums, maar zijn oudere albums vind ik nog steeds heel erg goed. Met Mayte is hij ook nog enige jaren getrouwd geweest maar na het overlijden van hun kindje is het stel weer gescheiden.

Rate this:

Dit vond ze altijd prachtig. Uitkijken over “haar” gigantische tuin en als er een andere hond voorbij kwam dan moest ze die even laten weten dat ie heel snel door moest lopen!

Ik schrijf dit blog op maandag 7 september terwijl ik morgen (als jullie dit kunnen lezen) iets gedaan heb wat je best als “een van de moeilijkste dingen die je in je leven moet doen” kunt zien. Ik heb mijn hondje Angel in laten slapen. En ondanks het feit dat ik echt geen ander keus meer had toch voel ik me een verrader! Je neemt haar mee en jij weet al dat dat echt voor de laatste keer is, en dat is ook precies de reden dat je het uitstelt. Dat je constant redenen zoekt om voor jezelf te rechtvaardigen dat het “nog niet zover is”. Dat je voor jezelf de lijn verschuift omdat je zoekt naar een excuus om te zeggen dat het “allemaal nog wel te doen is” maar dat kon ik niet meer.

Het begon met die aanval of TIA, ik weet nog steeds niet wat het geweest is maar dat doet er ook niet toe. Van het ene op het andere moment hoorde ze niks meer en zag ze heel slecht. Nu doet een hond het meeste met zijn neus en dat werkte allemaal nog prima en de dierenarts zei dat ze het zelf allemaal niet zo doorhad. Honden “roeien met de riemen die ze hebben” en “ik had er meer last van dan Angel” dus ging alles gewoon door al zie je dan wel dat het aftakelingsproces op dat moment echt begonnen is.

Je kreeg haar moeilijker wakker en ze begon “ongelukjes” in huis te krijgen dus werd er niet meer gewacht totdat ze aangaf dat ze naar buiten moest. Haar op gezette tijden naar buiten zetten werkte aardig en dan heb je voor jezelf alweer een reden gevonden om te zeggen dat het allemaal best meevalt al loopt de wekker dan iedere nacht om 3.30 af. Maar dan blijkt dat er dementie in het spel is en langzaamaan veranderd de persoonlijkheid van je hond en zijn er ineens dagen waarin alles misgaat. Maar ook goede dagen dus je neemt voor jezelf de beslissing dat zolang er meer goede dan slechte dagen zijn, je het allemaal nog wel kunt overzien. Met warmer weer ging alles beter en er waren iedere keer goede dagen met af en toe een slechte dag ertussen. Helaas bleef dat niet zo………..
Tel daar haar “kokervisie” bij op en het feit dat dingen die ze opeens in haar gezichtsveld kreeg haar heel erg konden laten schrikken en dat kon weer een aanval in de hand werken.

Rate this:

De enige echte Dracula is niet meer. Afgelopen zondag overleed Christopher Lee op 93 jarige leeftijd.

Afgelopen zondag is Christopher Lee overleden, de acteur die furore maakte als Dracula en mij voor altijd verpest heeft. 🙂 Ik weet het nog heel erg goed, het was mijn zevende verjaardag en de meeste visite was al weg. Iedereen zat achter aan tafel en de jongste zus van mijn moeder vroeg of we voor de tv aan mochten zetten. Dat mocht en met een big smile vertelde ze me dat er een Dracula film kwam. Ik wist helemaal niet wat dat was maar ik zag aan haar dat het heel erg de moeite waard was en kroop naast haar op de bank. De film in kwestie was “Dracula, Prince of darkness” en ja die maakte indruk!

Eigenlijk was het niet zo’n heftige film maar als Dracula in beeld kwam vielen vrouwen bijna in katzwijm dan zag je hem met bloed doorlopen ogen op ze afkomen en op het moment dat hij toesloeg vouwde hij zijn cape open om toch nog iets van privacy te hebben tijdens zijn nachtelijke diner. Maar de blik van meneer Lee die was meesterlijk en hoewel ik op dat moment het erotische karakter van vampierenfilms natuurlijk nog niet doorhad zat ik ook ademloos te kijken naar deze toch best wel mooie man.

De eerste “niet vampierenfilm” die ik zag met Christopher Lee was “The man with the golden gun” uit de James Bond reeks. Ik vond het een beetje teleurstellend om hem nu als “gewone” man te zien maar hij zette toch een geloofwaardige “Scaramanga” neer. Toch heeft hij veel meer horrorfilms gemaakt, velen in de “Hammer studio’s” en daar zit best veel pulp tussen. De laatste jaren is hij vooral bekend door Star wars, The Hobbit, The lord of the rings en Hugo.

Rate this:

Beginnende Parkingson zou hem tot zelfmoord hebben gedreven.

Vanmorgen hoorde ik dat Robin Williams overleden is.
Zelfmoord.
Een beetje hetzelfde als met Philip Seymour Hofman.
Flink met alcohol en drugs bezig geweest, steeds terugkerende depressies en geen uitweg meer zien
Alleen op foto’s zie je iets anders.
Robin lacht vaak en heeft altijd “lachende ogen”
Maar schijnbaar kon hij toch niet anders dan kiezen voor de dood.

Hij laat in ieder geval een dochter achter van 25 jaar, en dat raakt me.
Dat was ongeveer mijn leeftijd toen ik mijn vader verloor, ook aan zelfmoord, en ik kan me het machteloze gevoel dat zij moet hebben zo goed voorstellen!
Het maakt ook dat het je schuldig voelt omdat je signalen hebt gemist en jezelf afvraagt of je niks meer had kunnen doen.
Ik heb dat inmiddels een plaats kunnen geven.

De carrière van Robin Williams was eigenlijk best vreemd.
Hij was stand up comedian, maakte ook best veel baggerfilms maar ook een aantal juweeltjes.
En, waar hij mij heel veel plezier mee heeft gedaan, een prachtige documentaire over de intelligentie van dolfijnen.

De ontmoetingen die hij met de dolfijnen had deden hem iets.
Bij direct contact stonden de tranen in zijn ogen en dat herken ik heel erg want, dat heb ik ook!Hoe het komt weet ik niet maar laat mij naar dolfijnen kijken of ze aanraken en de waterlanders komen, en ik weet echt niet waarom.
Verder ben ik toch wel redelijk normaal hoor ( 😉 ) maar dan kun je me wegdragen.

Rate this:

Soulzanger Bobby Womack is op 70-jarige leeftijd overleden.
Hij scoorde hits met nummers als Lookin’ For A Love, That’s The Way I Feel About ‘Cha.
Hij werkte o.a. samen met Aretha Franklin, The Rolling Stones, Sam Cook en Jimmy Hendrix.
Een van zijn bekendste nummers was “across 110th. Street, prominent aanwezig in de film “Jackie Brown” van Quentin Tarantino.

Bobby zou komende maand naar Nederland komen om een aantal optredens te geven.
Waaraan Bobby Womack overleden is, is niet bekend gemaakt, maar hij leed al langer aan de ziekte van Alzheimer.

“In every city you find the same thing going down
Harlem is the capital of every ghetto town”

Across 110th. Street – Bobby Womack

 

Rate this:

De Britse komiek Rik Mayall, onder meer bekend van The Young Ones, Bottom en Blackadder, is maandagochtend thuis overleden.
Dat heeft zijn management bekendgemaakt.
Mayall werd 56 jaar oud en hij laat een vrouw en 3 kinderen achter.
Het is nog onduidelijk waaraan de komiek is overleden.

Mayall speelde in The Young Ones, waarin hij de rol van zeikerd Rick op zich nam, met zijn goede vriend Adrian Edmondson.
Hoewel er maar twaalf afleveringen werden gemaakt, was de serie erg populair in binnen- en buitenland.
Later waren Mayall en Edmondson ook samen te zien in onder meer Blackadder en The New Statesman.
Rik was voor het laatst te zien in de serie “Man down”

In 1998 raakte Mayall in coma na een ongeluk met een quad.
Hij herstelde daarvan en was tot voor kort nog aan het werk.

Alweer een acteur/komiek die veel te jong is heengegaan……….
Zoals mijn moeder altijd zei:”De goeien gaan altijd het eerste”

Aanvulling: De opnames van Rik’s laatste rol waren nota bene voor “De Ontsnapping” na het gelijknamige boek van Heleen van Royen.
Isa Hoes en Rik hadden onlangs afscheid van elkaar genomen met de woorden:”See you ate the premiere”
Helaas zal dat er niet meer van komen…..

Greetz, Love & xXx
♥ Lady Fangtasia ♥

Rate this:

Wat kunnen mensen eigenlijk op veel manieren in je leven komen.
Je kunt ze leren kennen op school, via je werk, op een 27 mc bakkie, via een babbelbox, of ze komen gewoon naast je wonen.
Zo kwam Marcel ooit in mijn leven.
De woningbouwvereniging had bepaald dat onze ouders een huis kregen naast elkaar.
Onze moeders kenden elkaar van vroeger, uit de buurt, dus het contact was snel gelegd, en dan deel je eigenlijk, zonder dat je er erg in hebt, lief en leed met elkaar.

Marcel was ouder dan ik, en ik vond hem wel aardig, maar ik had eerlijk gezegd liever een buurmeisje gehad.
Zijn manier van doen stond zo ver van mij af.
Eigenlijk hadden we niet zoveel met elkaar.
Maar, gaandeweg bouw je toch een band met elkaar op en dan is het grappig om te zien dat je, met ouders erbij, alleen maar aan het bekvechten en “netsen” bent, terwijl je heel leuk met elkaar om kunt gaan als die ouders er niet bij waren.

Ik was vroeger al een boekenwurm en kon het niet uitstaan als Marcel weer eens binnen kwam banjeren als ik huiswerk aan het maken was of een boek zat te lezen want, als Marcel binnenkwam dan zou je dat weten ook!
Hij kon je de oren van je kop af kletsen en uiteraard moest ie dingetjes in je kast even oppakken.
Dat “overal aanzitten” vond ik ook niet leuk.

Rate this:

Er is ooit een serie gemaakt over Prins Bernard.
Iets met Schavuit van Oranje o.i.d.
Iets met smerige klootzak was beter geweest!

Woensdag 2 April zat Gerard Aalders bij een op een om te vertellen over zijn boek over Prins Bernard.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik, wat hij te vertellen had, nogal schokkend vond.

Dat ie zich een slag in de rondte n***** dat weten we al langer, maar dat was niet het enige.
Meneer vroeg extra geld voor het knippen van lintjes, het openen van bruggen etc. terwijl ie 8 ton (guldens) per jaar kreeg.

Hij heeft 7-8 vliegtuigen die die buitgemaakt waren van de Duitsers achterover gedrukt, en het onderhoud ervan heeft ie laten betalen door de Nederlandse belastingbetalers.
(Het onderhoud van haar bootje claimen bij de staat heeft Beatrix destijds van Pappie geleerd)
De ministers hebben die kosten over diverse potjes verdeeld omdat ze bang waren dat alles aan het licht zou komen.
En oorlogsbuit was eigenlijk bedoeld om gebruikt te worden als geld voor wederopbouw, maar dat is dus niet gebeurd.
Sterker nog, Bernard heeft ook vliegtuigen verkocht en dat geld in eigen zak gestoken.
Dat Nederland geen cent te makken had, ach….als hij maar kon doen wat hij wilde.

Rate this:

*Dit is niet het hangertje in kwestie, maar het geeft een idee*

Zo lang ik me kan herinneren had mijn moeder een slangetje om haar nek.
Een gouden slangetje dat 2 keer om het kettinkje heen zat en dan zijn kop tussen 2 van die kronkels, alsof ie zichzelf in een knoop wilde trekken.
Achter zijn nek zat een ringetje, daar zat het kettinkje aan vast en daar hing ie dus altijd aan, want die 2 kronkeltjes erachter hingen altijd naar beneden.
Ik heb haar wel 100 keer gevraagd waarom ze niet bij de juwelier ging vragen of er een oplossing voor was, want ze was altijd met dat ding aan het hannessen.

Eerlijk gezegd vond ik die slang geweldig, en ik vroeg heel vaak of ik hem even om mocht.
Altijd was het “nee” met er achteraan “daar ben je nog te jong voor” en “als jij hem omdoet dan verlies je hem”
Zelfs in huis mocht ik hem niet om en dat vond ik zo flauw.

Als mijn moeder haar haar verfde (ze vond dat donker blond haar zoveel beter stond dan de kleur die ze had) dan gingen alle sieraden af, dus ook de slang!
En haren verven was een ritueel dat de nodige uurtjes in beslag nam, dus toen ik de ketting op tafel zag liggen kon ik het niet laten.
Ik heb hem gepakt en ben naar boven gegaan, heb er een tijd mee in mijn hand gezeten en hem uiteindelijk omgedaan.
Wat voelde ik me stoer met die slang om mijn nek (hij is maar 2.5 bi 3 cm cm dus zo groot is hij niet) en ik heb de hele tijd in de spiegel zitten kijken omdat, ik maar niet kon geloven dat ik hem om mijn nek had.

Rate this:

Tot mijn stomme verbazing hoor ik net dat de acteur Philip Seymour Hoffman vandaag in New York in zijn woning overleden is.
De pas 46 jarige acteur heeft een drugsverleden en zou afgekickt zijn maar men zegt dat hij is overleden aan een overdosis.
De politie heeft inmiddels bevestigd dat er injecteerbare drugs in zijn huis gevonden zijn.

Ik schrik hier best van…..ik moet bekennen dat dit een van mijn favoriete acteurs is, of ja was moet ik nu eigenlijk zeggen.
Hij zat ook in de filmreeks “the hunger games” en de opnames daarvan zijn nog niet afgerond dus ik vrees dat iemand hem daarin zal moeten gaan vervangen.
De eerste film die ik zag met hem was “Boogie nights” uit 1997, en daarna ben ik hem een beetje blijven volgen.
Andere rollen waren:”Happiness” (1998), “Flawless” (1999), “The Talented Mr. Ripley” (1999), Paul Thomas Anderson’s “Magnolia” (1999), “Almost Famous” (2000) en “State and Main” (2000).

Wat dit gebeuren een beetje creepy maakt is dat op internet gisteravond al een bericht rondging dat hij overleden was…….
Dit bericht werd afgedaan als een hoax.

Philip laat een vrouw en 3 kinderen achter.

Rate this:

In de ochtend van 3 Januari ben ik spullen gaan pakken en naar haar huis gegaan.
Ik besloot dat het makkelijker was om vanuit daar alles te regelen en die flat moest natuurlijk leeg.
Haar buren kwamen meteen langs…..hem vond ik wel aardig maar aan haar heb ik altijd iets “gezien” en als ik achteraf geweten had wat er zou gebeuren dan had ik het heel anders gedaan.

Maar goed, de begrafenisondernemer kwam langs, vroeg of ik zelf iets wilde schrijven en zij zorgde er ook voor dat er iemand kwam die uiteindelijk de dienst zou leiden want ik had besloten dat het geen kerkdienst zou worden.
Ik bestelde de bloemen die ze graag wilde (rode en witte rozen) en begon muziek uit te zoeken, wat een vreselijke klus was omdat ik helemaal niks heb met Frans Bauer en zij daar veel muziek van wilde.
Van hem werden het er 3, en dat samen met “Ave Maria” van Ill Divo en “In dreams” van Roy Orbison (die smokkelde ik er zelf in) was dat geregeld.
Ondertussen kwamen de buren nog een keer….of ze een aandenken van mijn moeder mochten uitzoeken.

Rate this:

Op 1 Januari kwam ik even na 10 uur in het ziekenhuis aan.
In een rolstoel ging ik weer naar de afdeling van mijn moeder en die bleek er op haar bed al helemaal klaar voor te zitten.
Toen ik haar zag schrok ik.
Ze zag er zo opgeblazen uit…….in een paar weken tijd was ze van kledingmaat 46 naar 56 gegaan……..en ze zat zichzelf duidelijk in de weg.

Nadat ik mijn tas had uitgepakt kwam de vraag waar ik al die tijd al bang voor was geweest.
Waarom had ik alleen de familie van pa gebeld?
Toen ik haar vertelde dat ik al haar zussen en schoonzus gesproken had, en dat ze allemaal beloofd hadden te komen kwamen de tranen in haar ogen, en hield ik het ook niet droog..
Waarom kwam er dan niemand?
Had ik wel verteld wat er aan de hand was?
Ik kon niet bedenken waarom er niemand kwam maar in mijn hoofd kon ik ze allemaal wel wurgen.
Allemaal hadden ze wel eens in het ziekenhuis gelegen, of hun man, en altijd was mijn moeder op bezoek gegaan.
En nu lieten ze haar allemaal in de steek……..waarom?
Een vraag die nooit beantwoord zal worden.

Rate this:

Maar, de door mij verwachtte tirade bleef uit.
Ze had heel veel begrip, en toen ik na 3 dagen ziekenhuis naar huis mocht, kon ze niet vaak genoeg zeggen dat ik vooral aan mezelf moest denken.
Ik kon ook niet zo9 veel….in de auto gaan kostte me zoveel tijd.
Overdwars moest ik de auto in en dan indraaien en op mijn stoel gaan zitten……en alles ging met een slakkengang en zo ben ik helemaal niet.

Hoe ik naar haar toe moest wist ik all helemaal niet.
Als ik bij haar voor de flat stond moest ik een lange gang door en lopen met krukken of een looprek is zo vermoeiend.
In je hoofd wil je heel snel maar dat gaat niet, en de traagheid van mezelf maakte me zo kwaad en gefrustreerd.
Na 10 dagen gingen mijn hechtingen eruit en omdat ik nog steeds heel moeilijk liep hadden we iedere dag meerdere malen telefooncontact.
Ergens halverwege December bleek mijn moeder weer het ziekenhuis in te moeten.
Ze bleek zo’n 40 liter vocht vast te houden en…..daar had ze mij uiteraard niks over verteld.
Deze keer zei ze uit zichzelf dat ze met een taxi naar het ziekenhuis zou gaan en dat dat helemaal geen probleem was.

Rate this:

Eigenlijk wilde ik al eerder verder gaan met het verhaal over mijn moeder maar ik had het even moeilijk.
Datums blijven bij mij heel erg hangen, en op 9 Januari was mijn vader eigenlijk jarig.
Op 2 Januari is mijn moeder overleden en mijn vader overleed op 10 Juni in het jaar dat mijn moeder op 15 Juli 50 werd.
Allemaal getalletjes die blijven hangen…….

Maar goed, waar was ik gebleven.
Medicatie nam ze altijd trouw, en er brak een relatief rustige tijd aan.
We hadden wel vaak ruzie over haar gebrek aan beweging, omdat ze de boodschappen (de Supermarkt zat bij haar aan de overkant) ook al niet meer zelf deed, maar door Thuiszorg liet doen.

Achteraf bleek dat ze in die tijd stopte met alles vertellen tegen mij.
Ze loog niet, maar hield gewoon dingen achter.

Rate this:

In Maart had mijn moeder het ineens over een circus……
“Je moet echt komen kijken hoor,….is zo mooi dat circus hiervoor op het grasveld”
Ik kon me niet voorstellen dat er bij haar een circus stond, want dat stond daar nooit.
Er volgeden verhalen over acrobaten. tijgers, paarden en clowns.
Iedereen ging zo leuk met elkaar om maar het was wel zielig dat die tijgers de paarden iedere keer in de achterbenen beten.
Wat?
Ik begon aan mezelf te twijfelen………belde haar buren…..en uiteraard stond er helemaal niks.
Dat alles was op een zaterdag en ik kon maandag pas met G. bellen.

Ik ging bij haar langs en besloot er niet op te reageren.
Als ik zou zeggen dat ik het ook zag zou dat niet goed zijn, maar als ik zou zeggen dat ik niks zag zou ze misschien in paniek raken.
Dat raakte ze zondag zelf al, toen ze zei dat er vrouwen in gekke kleren haar balkon op probeerden te klimmen

Rate this:

De achtbaan begon pas echt toen ze weer thuis was na haar hartstilstand.
Van de dagen in het ziekenhuis had ik een dagboek bijgehouden, maar daar wilde ze niks over weten.
Ook over haar even “helemaal weg zijn” zoals ze dat noemde wilde ze niks weten.
In het ziekenhuis zeiden ze dat ze, als ze dat niet goed verwerkte, daar veel last van kon krijgen.
Dat wist ik natuurlijk al, maar haar heb ik dat niet aan het verstand kunnen brengen.

Ze had afspraken staan in het ziekenhuis en in het begin  ging ze daar ook braaf naartoe.
Ik kon niet altijd mee maar probeerde dat zoveel mogelijk wel te doen want ze “vergat” heel veel van wat er verteld had.
Ze vergat het nog niet echt maar deed alsof, en dat zorgde ervoor dat ik niet doorhad dat het op een gegeven moment echt niet meer beklijfde.

Rate this:

Op maandag 8 December belde ik de huisarts van mijn moeder.
Aan de assistente vertelde ik wat er gebeurd was en ik zei dat ik de huisarts wilde spreken die vrijdag bij mijn moeder was geweest.
Die was er niet, die had die week vrij.
Ik zei dat ik geen week wilde wachten en dat ik anders wel “even langs” zou komen.
Binnen 5 minuten had ik de mevrouw in kwestie aan de telefoon.

Ik geef toe, ik ben niet vriendelijk tegen haar geweest, en als ze voor mijn neus had gestaan waren er waarschijnlijk niet alleen harde woorden gevallen.
De arts die nl.. op zondag kwam had mij verteld dat ze die vrijdag al uitdrogingsverschijnselen had, n.a.v. mijn waarnemingen door de telefoon en dat het zeer nalatig was van de arts die vrijdag geweest was, dat zij dat niet had opgemerkt.

Rate this:

Vandaag is het 2 Januari, de sterfdag van mijn moeder.
Ik merk dat ik het er nog steeds moeilijk mee heb maar ik heb nu ook voor het eerst een gevoel van berusting.
In een eerder blog heb ik al eens iets over haar laten vallen en ik wilde nu het volledige verhaal vertellen, en dat ga ik doen in een aantal blogs.
Een kleine waarschuwing vooraf……….dit “verhaal” is erg persoonlijk!

Op 5 December 2008 belde ik ‘s ochtends vroeg mijn moeder en kreeg haar in verwarde toestand aan de telefoon.
Aangezien ik niet meteen naar haar toe kon, belde ik haar buurvrouw maar die was niet thuis.
Mijn moeder was hartpatiënt en ik vertrouwde het niet.
Ze vertelde me nl. dat ze al 4 dagen aan de diarree was en dat samen met haar vertraagd spreken zorgde ervoor dat ik de huisarts belde.

Rate this:

Net las ik het trieste nieuws dat Paul Walker, bekend van the Fast and the Furious reeks bij een auto ongeluk om het leven gekomen is.
Hij kwam samen met een vriend terug van een benefiet show voor de Filipijnen toen deze de macht over het stuur verloor en een rij bomen ramde.
De auto, een rode Porsche Carrera vloog vrijwel meteen in brand, waardoor de inzittenden niet de kans hebben gehad om er nog uit te komen.
Politie moet het ongeluk nog verder onderzoeken.

40 jaar is natuurlijk veel te jong om te overlijden maar, een ongeluk zit in een klein hoekje soms.
Paul RIP.