Rate this:

Beginnende Parkingson zou hem tot zelfmoord hebben gedreven.

Vanmorgen hoorde ik dat Robin Williams overleden is.
Zelfmoord.
Een beetje hetzelfde als met Philip Seymour Hofman.
Flink met alcohol en drugs bezig geweest, steeds terugkerende depressies en geen uitweg meer zien
Alleen op foto’s zie je iets anders.
Robin lacht vaak en heeft altijd “lachende ogen”
Maar schijnbaar kon hij toch niet anders dan kiezen voor de dood.

Hij laat in ieder geval een dochter achter van 25 jaar, en dat raakt me.
Dat was ongeveer mijn leeftijd toen ik mijn vader verloor, ook aan zelfmoord, en ik kan me het machteloze gevoel dat zij moet hebben zo goed voorstellen!
Het maakt ook dat het je schuldig voelt omdat je signalen hebt gemist en jezelf afvraagt of je niks meer had kunnen doen.
Ik heb dat inmiddels een plaats kunnen geven.

De carrière van Robin Williams was eigenlijk best vreemd.
Hij was stand up comedian, maakte ook best veel baggerfilms maar ook een aantal juweeltjes.
En, waar hij mij heel veel plezier mee heeft gedaan, een prachtige documentaire over de intelligentie van dolfijnen.

De ontmoetingen die hij met de dolfijnen had deden hem iets.
Bij direct contact stonden de tranen in zijn ogen en dat herken ik heel erg want, dat heb ik ook!Hoe het komt weet ik niet maar laat mij naar dolfijnen kijken of ze aanraken en de waterlanders komen, en ik weet echt niet waarom.
Verder ben ik toch wel redelijk normaal hoor ( 😉 ) maar dan kun je me wegdragen.

Rate this:

Met o.a: Nicolas Cage, Elisabeth Shue, Julian Sands en Laurie Metcalf.

Deze film heb ik ooit in de bioscoop gezien en ik vond het zo aangrijpend.
De ellende is zo tastbaar maar er zitten ook grappige momenten in de film en die maken het een beetje makkelijker.
Ben wordt door zijn vrouw verlaten en ze neemt ook hun zoon mee.
Het enige wat ie nog wil is constant dronken zijn en zijn ellende vergeten.
Hij heeft bedacht dat, als ie dat een tijd vol houd, er een eind aan zijn leven zal komen en dat is ook zijn goal.

Als hij het hoertje Sera tegenkomt vind hij het fijn in haar gezelschap te verkeren maar hij zegt een ding tegen haar waar zij uiteindelijk de grootste moeite mee heeft nl. ze mag hem nooit vragen om te stoppen met drinken.
Dat beloofd ze hem maar als ze verliefd wordt op deze bijzondere man krijgt ze het daar steeds moeilijker mee.Uiteindelijk ziet ze in dat zelfs zij hem niet tegen kan houden en besluit ze het beste te maken van  de tijd die ze samen hebben.

Het enige wat ik aan te merken heb op de film heeft met de soundtrack te maken.
Aangezien ik niet van Sting houd, en er alleen “zeurtjedoosmuziek” van hem inzit is het soms moeilijk om het geluid niet even uit te zetten….maar verder is het een prachtig aangrijpend verhaal.

Van mij krijgt deze film een 8.

Lady Fangtasia