Rate this:

En zo pakt een avondje op de bank naar een film kijken heel anders uit. Maar wat vind jij?

Maandagavond. Tv aan. Chips in een bakje. Drankje erbij en kijken maar. Een  film over een vliegtuig met een kwade geest aan boord. Iemand die het vliegtuig als moordwapen wil gebruiken. Aan boord zitten 164 mensen. Wat gaat er gebeuren? Kunnen de inzittenden de wat een terrorist blijkt te zijn, overmeesteren?

Dat is niet waar deze film over gaat. Het gaat om een strafzaak. Een piloot van de luchtmacht heeft nl. het heft in eigen hand genomen. Hij is achter het passagiersvliegtuig aangegaan en heeft het uit de lucht geschoten. En dan ontvouwd zich een dilemma. Mag je 164 mensen opofferen om 70000 mensen te redden? Het vliegtuig was nl onderweg naar een vol voetbalstadion.

Na een uur wordt de film gestopt en blijkt het helemaal geen film te zijn maar een experiment . De kijker is n u aan zet. Moet de luchtnachtpiloot veroordeeld worden of verdiend hij alle lof omdat hij 70000 gered heeft

Dit experiment werd gehouden in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Maandagavond was de film in alle drie de landen te zien en dat had een reden. Met alle terreurdreigingen is er nl. een probleem omdat er 10 jaar geleden een cruciale wet uit de grondwet is geschrapt. In de grondwet stond nl. een artikel die toestemming gaf om het leven van een kleine groep burgers op te offeren voor het grote goed. De redenatie in de film was dat de burgers ion het vliegtuig toch al ten dode opgeschreven waren en het vliegtuig neerhalen zou meer burgerdoden voorkomen.

Rate this:

Ik had niet verwacht dat het wegvallen van Marsje zo’n impact op me zou hebben maar na twee jaar mis ik hem nog steeds heel erg……

Zo raar hoe dingen kunnen gaan………Vannacht was ik muziek aan het luisteren en kwam “Who knew” van Pink voorbij en toen moest ik ineens heel erg aan Marcel denken. Ongelooflijk dat hij er al twee jaar niet meer is en dat ik me ons  laatste “face to face” gesprek nog zo goed kan herinneren. Bij het weggaan…..een soort discussie over wat het verschil is tussen wieldoppen en velgen. Zijn vriendin wist het niet maar het interesseerde haar ook niet ….mij ook niet maar hij zou ons het verschil wel even uitleggen want dat was toch wel heel erg belangrijk. Hij heeft zijn hele leven iets met auto’s gehad (zijn vader reed ook rally’s en dat had hij ook heel graag willen doen maar dat is er nooit van gekomen).

We hebben hem allebei een beetje uit staan lachen zo van “Who cares”. Achteraf toch wel heel raar dat dat de laatste keer is geweest dat ik hem heb gezien. Er is daarna nog een telefoongesprek geweest waarin hij neerslachtig klonk……dat dacht ik tenminste. Hij had op dat moment al te horen gekregen dat er geen behandeling meer mogelijk was maar wilde niet zielig gevonden worden dus hield ie dapper zijn mond. Ik zou willen dat ie dat niet gedaan had. Zelfs tijdens de afscheidsknuf heeft ie niks laten merken……ik denk niet dat ik hem dat na zou kunnen doen.

En ja ik mis hem nog steeds. Als je nagaat dat we vroeger heel goed konden bekvechten en dat we op latere leeftijd heel anders met elkaar omgingen……..er eigenlijk een vriendschap is ontstaan. Het plagen is altijd gebleven en misschien mis ik dat nog wel het meest. Het elkaar plagen en er hard om kunnen lachen. En dan te bedenken dat ik liever een buurmeisje had gehad.  De songtekst zegt het allemaal en al heb ik geen relatie met Marsje gehad behalve een vriendschappelijke…..als iemand me verteld zou hebben dat ie er ineens niet meer zou zijn dan zou ik het hebben afgedaan als onzin want wie had dit verwacht? Ik niet iig. Namate je ouder wordt vallen er steeds meer mensen weg maar die zijn ouder dan jij….ooms……tantes en meestal op leeftijd. Hij is nog geeneens vijftig geworden! En op zijn moeder heeft het ook een enorme impact gehad want binnen een jaar ging zij ook……..ook best onverwachts al mankeerde ze vanalles. Alsof ze geen reden meer had om verder te gaan…..

Ik heb best vaak iets met songteksten maar deze is wel heel erg toepasselijk. Als je het nummer erbij wilt horen dan kun je die vast wel online vinden op Youtube of Vevo. Het is een single geweest dus er hoort ook een clip bij. T’is raar hoe dingen kunnen lopen. Als je toch eens dingen van tevoren aan kon zien komen……………Who knew?!

Rate this:

Sometimes it snows in April…….and today the snow is black 😦

Ik ben jarenlang groot fan geweest van Prince omdat hij vernieuwend was en vaak goede teksten had. Veel teksten waren best schunnig en de laatste jaren wilde hij die nummers ook niet meer spelen omdat hij inmiddels Jehova getuige geworden was. Het was een apart persoon. Toen hij vond dat platenmaatschappij Warner hem uitkneep verscheen hij met het woord “slave” op zijn wang en veranderde een aantal keer van naam. Lovesign, The Sign en TAFKAP oftewel “the artist formerly known as Prince”

Voordat hij bekend werd timmerde hij al een tijdje aan de weg maar echte bekendheid kreeg hij met het nummer, de elpee en film “Purple rain” samen met “the Revolution”. Een aantal bandleden uit the Revolution begonnen later voor zichzelf (Jill Jones en Wendy & Lisa) Later noemde hij zijn band “the New Power Generation”. Buiten zijn eigen band om heeft hij ook de nodige andere artiesten in het zadel geholpen zoals Jill Jones, Wendy en Lisa, Ingrid Chavez, Apolonia 6, Vanity 6, WAS not WAS en Mayte maar na het TAFKAP verhaal werd het toch wel erg stil. Onze eigen Candy Dulfer speelde mee op de door Prince geschreven soundtrack van “Batman”. Op het nummer “Partyman” zegt hij:”When i need trombone my dog ois handy…….but if i want sax i call Candy”. En de Nederlandse groep Lois Lane tourde met hem en hij schreef een aantal nummers voor ze oa. de single “Qualified”. En hij schreef voor meer artisten. Zo is ook het nummer “Manic monday” van the Bangles van zijn hand.

De muziek die hij daarna maakte vond ik eerlijk gezegd niet vernieuwend meer en toen ben ik eigenlijk gestopt met het kopen van zijn albums, maar zijn oudere albums vind ik nog steeds heel erg goed. Met Mayte is hij ook nog enige jaren getrouwd geweest maar na het overlijden van hun kindje is het stel weer gescheiden.

Rate this:

Sam doet een wel heel schokkende ontdekking.

Regisseur: Duncan Jones

Met o.a: Sam Rockwell, Kevin Spacey, Dominique McElligott, Benedict Wong, Kaya Scodelario.

Sam Bell heeft een drie jarig contract bij Lunar Industries.
Hij is de enige werknemer op hun basis.
Het enige wat hij hoeft te doen is Helium winnen en in een raket naar de aarde sturen.
Helium is de meest schone brandstof die op aarde gebruikt wordt.

Hij heeft er gezelschap in de vorm van GERTY (met de prachtige stem van Kevin Spacey), de intelligente boordcomputer die hem moet verzorgen.
Als hij nog 3 weken te gaan heeft beseft hij dat 3 jaar best lang is om geen contact met andere mensen te hebben.
Hij begint zelfs te hallucineren en is steeds sneller vermoeid.
Daardoor slaat ook het noodlot toe.
Hij raakt gewond en wordt wakker in de ziekenboeg.

Dan beseft hij dat hij nog 2 weken te gaan heeft en belt naar zijn vrouw maar krijgt iemand anders aan de telefoon.
Het blijkt zijn inmiddels volwassen dochter te zijn……..en zijn vrouw is overleden.

Rate this:

Een gestoorde kun je overal tehenkomen……………

Met Oa: Halina Reijn, Edwin de Vries, Monique van de Ven, Barbara Satrafian, Wim Opbrouck.

Isabelle is een actrice die net een film afgerond heeft.
Samen met haar ouders gaat ze op vakantie naar België waar ze in een klein dorp verblijven.
In de bossen blijkt een meer te zijn en Isabelle gaat er zwemmen maar ze is niet alleen.
Een man maakt ongemerkt foto’s van haar terwijl ze naakt ligt te zonnen
Na nog een duik genomen te hebben staat er een vrouw naar haar te kijken.
Die stuurt haar hond (die ze George Clooney noemt) op Isabelle af en zegt dat Isabelle met haar mee moet komen.

Eenmaal bij de vrouw thuis beseft Isabelle dat ze hier niet meer wegkomt.
Ze wordt in een vieze kelder achter gelaten en uitgehongerd.
De vrouw die haar gevangen houdt is geestelijk en lichamelijk beschadigd en geobsedeerd door de dood.
Ze schildert dieren die mooi zijn, mergelt ze dan uit en het laatste schilderij is telkens een van de overgebleven botten.

Als de vrouw aan het 2e schilderij van Isabelle begint vraagt ze wat de bedoeling is, en dan mag ze de schilderijen die de vrouw gemaakt heeft zien.
Meteen beseft ze dat ze hier nooit meer levend weg gaat komen en ze probeert nader tot de vrouw te komen.

Rate this:

Wat kunnen mensen eigenlijk op veel manieren in je leven komen.
Je kunt ze leren kennen op school, via je werk, op een 27 mc bakkie, via een babbelbox, of ze komen gewoon naast je wonen.
Zo kwam Marcel ooit in mijn leven.
De woningbouwvereniging had bepaald dat onze ouders een huis kregen naast elkaar.
Onze moeders kenden elkaar van vroeger, uit de buurt, dus het contact was snel gelegd, en dan deel je eigenlijk, zonder dat je er erg in hebt, lief en leed met elkaar.

Marcel was ouder dan ik, en ik vond hem wel aardig, maar ik had eerlijk gezegd liever een buurmeisje gehad.
Zijn manier van doen stond zo ver van mij af.
Eigenlijk hadden we niet zoveel met elkaar.
Maar, gaandeweg bouw je toch een band met elkaar op en dan is het grappig om te zien dat je, met ouders erbij, alleen maar aan het bekvechten en “netsen” bent, terwijl je heel leuk met elkaar om kunt gaan als die ouders er niet bij waren.

Ik was vroeger al een boekenwurm en kon het niet uitstaan als Marcel weer eens binnen kwam banjeren als ik huiswerk aan het maken was of een boek zat te lezen want, als Marcel binnenkwam dan zou je dat weten ook!
Hij kon je de oren van je kop af kletsen en uiteraard moest ie dingetjes in je kast even oppakken.
Dat “overal aanzitten” vond ik ook niet leuk.

Rate this:

*Dit is niet het hangertje in kwestie, maar het geeft een idee*

Zo lang ik me kan herinneren had mijn moeder een slangetje om haar nek.
Een gouden slangetje dat 2 keer om het kettinkje heen zat en dan zijn kop tussen 2 van die kronkels, alsof ie zichzelf in een knoop wilde trekken.
Achter zijn nek zat een ringetje, daar zat het kettinkje aan vast en daar hing ie dus altijd aan, want die 2 kronkeltjes erachter hingen altijd naar beneden.
Ik heb haar wel 100 keer gevraagd waarom ze niet bij de juwelier ging vragen of er een oplossing voor was, want ze was altijd met dat ding aan het hannessen.

Eerlijk gezegd vond ik die slang geweldig, en ik vroeg heel vaak of ik hem even om mocht.
Altijd was het “nee” met er achteraan “daar ben je nog te jong voor” en “als jij hem omdoet dan verlies je hem”
Zelfs in huis mocht ik hem niet om en dat vond ik zo flauw.

Als mijn moeder haar haar verfde (ze vond dat donker blond haar zoveel beter stond dan de kleur die ze had) dan gingen alle sieraden af, dus ook de slang!
En haren verven was een ritueel dat de nodige uurtjes in beslag nam, dus toen ik de ketting op tafel zag liggen kon ik het niet laten.
Ik heb hem gepakt en ben naar boven gegaan, heb er een tijd mee in mijn hand gezeten en hem uiteindelijk omgedaan.
Wat voelde ik me stoer met die slang om mijn nek (hij is maar 2.5 bi 3 cm cm dus zo groot is hij niet) en ik heb de hele tijd in de spiegel zitten kijken omdat, ik maar niet kon geloven dat ik hem om mijn nek had.