Rate this:

Ik had niet verwacht dat het wegvallen van Marsje zo’n impact op me zou hebben maar na twee jaar mis ik hem nog steeds heel erg……

Zo raar hoe dingen kunnen gaan………Vannacht was ik muziek aan het luisteren en kwam “Who knew” van Pink voorbij en toen moest ik ineens heel erg aan Marcel denken. Ongelooflijk dat hij er al twee jaar niet meer is en dat ik me ons  laatste “face to face” gesprek nog zo goed kan herinneren. Bij het weggaan…..een soort discussie over wat het verschil is tussen wieldoppen en velgen. Zijn vriendin wist het niet maar het interesseerde haar ook niet ….mij ook niet maar hij zou ons het verschil wel even uitleggen want dat was toch wel heel erg belangrijk. Hij heeft zijn hele leven iets met auto’s gehad (zijn vader reed ook rally’s en dat had hij ook heel graag willen doen maar dat is er nooit van gekomen).

We hebben hem allebei een beetje uit staan lachen zo van “Who cares”. Achteraf toch wel heel raar dat dat de laatste keer is geweest dat ik hem heb gezien. Er is daarna nog een telefoongesprek geweest waarin hij neerslachtig klonk……dat dacht ik tenminste. Hij had op dat moment al te horen gekregen dat er geen behandeling meer mogelijk was maar wilde niet zielig gevonden worden dus hield ie dapper zijn mond. Ik zou willen dat ie dat niet gedaan had. Zelfs tijdens de afscheidsknuf heeft ie niks laten merken……ik denk niet dat ik hem dat na zou kunnen doen.

En ja ik mis hem nog steeds. Als je nagaat dat we vroeger heel goed konden bekvechten en dat we op latere leeftijd heel anders met elkaar omgingen……..er eigenlijk een vriendschap is ontstaan. Het plagen is altijd gebleven en misschien mis ik dat nog wel het meest. Het elkaar plagen en er hard om kunnen lachen. En dan te bedenken dat ik liever een buurmeisje had gehad.  De songtekst zegt het allemaal en al heb ik geen relatie met Marsje gehad behalve een vriendschappelijke…..als iemand me verteld zou hebben dat ie er ineens niet meer zou zijn dan zou ik het hebben afgedaan als onzin want wie had dit verwacht? Ik niet iig. Namate je ouder wordt vallen er steeds meer mensen weg maar die zijn ouder dan jij….ooms……tantes en meestal op leeftijd. Hij is nog geeneens vijftig geworden! En op zijn moeder heeft het ook een enorme impact gehad want binnen een jaar ging zij ook……..ook best onverwachts al mankeerde ze vanalles. Alsof ze geen reden meer had om verder te gaan…..

Ik heb best vaak iets met songteksten maar deze is wel heel erg toepasselijk. Als je het nummer erbij wilt horen dan kun je die vast wel online vinden op Youtube of Vevo. Het is een single geweest dus er hoort ook een clip bij. T’is raar hoe dingen kunnen lopen. Als je toch eens dingen van tevoren aan kon zien komen……………Who knew?!

Rate this:

Sometimes it snows in April…….and today the snow is black 😦

Ik ben jarenlang groot fan geweest van Prince omdat hij vernieuwend was en vaak goede teksten had. Veel teksten waren best schunnig en de laatste jaren wilde hij die nummers ook niet meer spelen omdat hij inmiddels Jehova getuige geworden was. Het was een apart persoon. Toen hij vond dat platenmaatschappij Warner hem uitkneep verscheen hij met het woord “slave” op zijn wang en veranderde een aantal keer van naam. Lovesign, The Sign en TAFKAP oftewel “the artist formerly known as Prince”

Voordat hij bekend werd timmerde hij al een tijdje aan de weg maar echte bekendheid kreeg hij met het nummer, de elpee en film “Purple rain” samen met “the Revolution”. Een aantal bandleden uit the Revolution begonnen later voor zichzelf (Jill Jones en Wendy & Lisa) Later noemde hij zijn band “the New Power Generation”. Buiten zijn eigen band om heeft hij ook de nodige andere artiesten in het zadel geholpen zoals Jill Jones, Wendy en Lisa, Ingrid Chavez, Apolonia 6, Vanity 6, WAS not WAS en Mayte maar na het TAFKAP verhaal werd het toch wel erg stil. Onze eigen Candy Dulfer speelde mee op de door Prince geschreven soundtrack van “Batman”. Op het nummer “Partyman” zegt hij:”When i need trombone my dog ois handy…….but if i want sax i call Candy”. En de Nederlandse groep Lois Lane tourde met hem en hij schreef een aantal nummers voor ze oa. de single “Qualified”. En hij schreef voor meer artisten. Zo is ook het nummer “Manic monday” van the Bangles van zijn hand.

De muziek die hij daarna maakte vond ik eerlijk gezegd niet vernieuwend meer en toen ben ik eigenlijk gestopt met het kopen van zijn albums, maar zijn oudere albums vind ik nog steeds heel erg goed. Met Mayte is hij ook nog enige jaren getrouwd geweest maar na het overlijden van hun kindje is het stel weer gescheiden.

Rate this:

De Britse komiek Rik Mayall, onder meer bekend van The Young Ones, Bottom en Blackadder, is maandagochtend thuis overleden.
Dat heeft zijn management bekendgemaakt.
Mayall werd 56 jaar oud en hij laat een vrouw en 3 kinderen achter.
Het is nog onduidelijk waaraan de komiek is overleden.

Mayall speelde in The Young Ones, waarin hij de rol van zeikerd Rick op zich nam, met zijn goede vriend Adrian Edmondson.
Hoewel er maar twaalf afleveringen werden gemaakt, was de serie erg populair in binnen- en buitenland.
Later waren Mayall en Edmondson ook samen te zien in onder meer Blackadder en The New Statesman.
Rik was voor het laatst te zien in de serie “Man down”

In 1998 raakte Mayall in coma na een ongeluk met een quad.
Hij herstelde daarvan en was tot voor kort nog aan het werk.

Alweer een acteur/komiek die veel te jong is heengegaan……….
Zoals mijn moeder altijd zei:”De goeien gaan altijd het eerste”

Aanvulling: De opnames van Rik’s laatste rol waren nota bene voor “De Ontsnapping” na het gelijknamige boek van Heleen van Royen.
Isa Hoes en Rik hadden onlangs afscheid van elkaar genomen met de woorden:”See you ate the premiere”
Helaas zal dat er niet meer van komen…..

Greetz, Love & xXx
♥ Lady Fangtasia ♥

Rate this:

Wat kunnen mensen eigenlijk op veel manieren in je leven komen.
Je kunt ze leren kennen op school, via je werk, op een 27 mc bakkie, via een babbelbox, of ze komen gewoon naast je wonen.
Zo kwam Marcel ooit in mijn leven.
De woningbouwvereniging had bepaald dat onze ouders een huis kregen naast elkaar.
Onze moeders kenden elkaar van vroeger, uit de buurt, dus het contact was snel gelegd, en dan deel je eigenlijk, zonder dat je er erg in hebt, lief en leed met elkaar.

Marcel was ouder dan ik, en ik vond hem wel aardig, maar ik had eerlijk gezegd liever een buurmeisje gehad.
Zijn manier van doen stond zo ver van mij af.
Eigenlijk hadden we niet zoveel met elkaar.
Maar, gaandeweg bouw je toch een band met elkaar op en dan is het grappig om te zien dat je, met ouders erbij, alleen maar aan het bekvechten en “netsen” bent, terwijl je heel leuk met elkaar om kunt gaan als die ouders er niet bij waren.

Ik was vroeger al een boekenwurm en kon het niet uitstaan als Marcel weer eens binnen kwam banjeren als ik huiswerk aan het maken was of een boek zat te lezen want, als Marcel binnenkwam dan zou je dat weten ook!
Hij kon je de oren van je kop af kletsen en uiteraard moest ie dingetjes in je kast even oppakken.
Dat “overal aanzitten” vond ik ook niet leuk.

Rate this:

*Dit is niet het hangertje in kwestie, maar het geeft een idee*

Zo lang ik me kan herinneren had mijn moeder een slangetje om haar nek.
Een gouden slangetje dat 2 keer om het kettinkje heen zat en dan zijn kop tussen 2 van die kronkels, alsof ie zichzelf in een knoop wilde trekken.
Achter zijn nek zat een ringetje, daar zat het kettinkje aan vast en daar hing ie dus altijd aan, want die 2 kronkeltjes erachter hingen altijd naar beneden.
Ik heb haar wel 100 keer gevraagd waarom ze niet bij de juwelier ging vragen of er een oplossing voor was, want ze was altijd met dat ding aan het hannessen.

Eerlijk gezegd vond ik die slang geweldig, en ik vroeg heel vaak of ik hem even om mocht.
Altijd was het “nee” met er achteraan “daar ben je nog te jong voor” en “als jij hem omdoet dan verlies je hem”
Zelfs in huis mocht ik hem niet om en dat vond ik zo flauw.

Als mijn moeder haar haar verfde (ze vond dat donker blond haar zoveel beter stond dan de kleur die ze had) dan gingen alle sieraden af, dus ook de slang!
En haren verven was een ritueel dat de nodige uurtjes in beslag nam, dus toen ik de ketting op tafel zag liggen kon ik het niet laten.
Ik heb hem gepakt en ben naar boven gegaan, heb er een tijd mee in mijn hand gezeten en hem uiteindelijk omgedaan.
Wat voelde ik me stoer met die slang om mijn nek (hij is maar 2.5 bi 3 cm cm dus zo groot is hij niet) en ik heb de hele tijd in de spiegel zitten kijken omdat, ik maar niet kon geloven dat ik hem om mijn nek had.

Rate this:

Tot mijn stomme verbazing hoor ik net dat de acteur Philip Seymour Hoffman vandaag in New York in zijn woning overleden is.
De pas 46 jarige acteur heeft een drugsverleden en zou afgekickt zijn maar men zegt dat hij is overleden aan een overdosis.
De politie heeft inmiddels bevestigd dat er injecteerbare drugs in zijn huis gevonden zijn.

Ik schrik hier best van…..ik moet bekennen dat dit een van mijn favoriete acteurs is, of ja was moet ik nu eigenlijk zeggen.
Hij zat ook in de filmreeks “the hunger games” en de opnames daarvan zijn nog niet afgerond dus ik vrees dat iemand hem daarin zal moeten gaan vervangen.
De eerste film die ik zag met hem was “Boogie nights” uit 1997, en daarna ben ik hem een beetje blijven volgen.
Andere rollen waren:”Happiness” (1998), “Flawless” (1999), “The Talented Mr. Ripley” (1999), Paul Thomas Anderson’s “Magnolia” (1999), “Almost Famous” (2000) en “State and Main” (2000).

Wat dit gebeuren een beetje creepy maakt is dat op internet gisteravond al een bericht rondging dat hij overleden was…….
Dit bericht werd afgedaan als een hoax.

Philip laat een vrouw en 3 kinderen achter.

Rate this:

Net las ik het trieste nieuws dat Paul Walker, bekend van the Fast and the Furious reeks bij een auto ongeluk om het leven gekomen is.
Hij kwam samen met een vriend terug van een benefiet show voor de Filipijnen toen deze de macht over het stuur verloor en een rij bomen ramde.
De auto, een rode Porsche Carrera vloog vrijwel meteen in brand, waardoor de inzittenden niet de kans hebben gehad om er nog uit te komen.
Politie moet het ongeluk nog verder onderzoeken.

40 jaar is natuurlijk veel te jong om te overlijden maar, een ongeluk zit in een klein hoekje soms.
Paul RIP.

Rate this:

En weer is er een rocklegenden niet langer onder ons.
Lou Reed is aan zijn eeuwigdurende concert begonnen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik geen groot fan van hem was maar een aantal nummers kon ik wel heel erg waarderen (Perfect day, Walk on the wild side en Dirty BLVD)
En hoe je het ook wend of keert, het was toch een pionier…
Helaas is hij maar 71 jaar geworden, maar ja…..het spreekwoord gaat dat de goeden altijd als eerste gaan hè?
Waar hij aan gestorven is zullen we misschien nog wel horen (al gaat dat ons eigenlijk niet aan) maar feit is dat hij in mei nog een levertransplantatie heeft ondergaan.

Lewis Allen “Lou Reed” werd in 1942 geboren in Brooklyn NY uit Joodse ouders.
Al op jonge leeftijd stortte hij zich op de muziek.
Zijn grote doorbraak beleefde hij met The Velvet Underground, en zij zijn op hun beurt weer een bron van inspiratie geweest voor veel andere bands en artiesten.
In 1972 zag het legendarische album Transformer het licht, dat werd geproduceerd door David Bowie en Mick Ronson. Reed verwierf meteen bekendheid bij een veel breder publiek, onder meer dankzij de hit Walk on the Wild Side, een song over homo’s en transseksuelen (‘and then he was a she’). Ook met Perfect Day had Reed een hit te pakken, die in de jaren 90 nog eens herontdekt werd.

En ik moet eerlijk toegeven (ja ik ga me schamen) dat ik de cover van “Perfect day” zoveel mooier vind dan het origineel.
May he R.I.P

(ik ga even kijken in welke hoek ik ga zitten……)