Ik kijk graag naar documentaires en vanavond was er weer een die ik heel erg interessant vond.
Het ging over de verdediging van Robert M door advocatenkantoor Anker en Anker.
Zelden heb ik met zo’n dubbel gevoel zitten kijken en mijn afkeer voor de advocaten werd steeds groter.
Dat iedereen recht heeft op verdediging, wat ie ook gedaan heeft dat snap ik best maar mag ik dan alsjeblieft ook zeggen dat deze meneer, Robert M, het monster van Riga wat mij betreft geen verdediging verdiend?
Met stomheid geslagen heb ik zitten kijken hoe deze meneer in honger en dorst staking is gegaan om iets voor elkaar te krijgen (hij wilde geen cameratoezicht in zijn cel) en dacht dat zo even af te kunnen dwingen.
Toen een van de advocaten zei dat ie dit niet lang vol kon houden omdat ie dan dood zou gaan dacht ik”laat lekker doodgaan hij verdiend de doodstraf toch al (maar die hebben we niet in Nederland) had ik ergens bewondering voor die advocaten.
Ze zijn er voor hun cliënt maar hoever ga je daarin (dit stel gaat in mijn ogen veel te ver)
Aan de andere kant begrijp ik de bedreigingen en de ruiten die eruit gegooid zijn op hun kantoor ook heel erg goed.
Als een van de advocaten zegt niet blij te zijn met het oordeel van het Pieter Baancentrum kan ik er echt niks meer aan doen.
Ja, ik heb ineens zo’n hekel aan dit walgelijke advocatenclubje!
lady fangtasia 