Rate this:

Ik had niet verwacht dat het wegvallen van Marsje zo’n impact op me zou hebben maar na twee jaar mis ik hem nog steeds heel erg……

Zo raar hoe dingen kunnen gaan………Vannacht was ik muziek aan het luisteren en kwam “Who knew” van Pink voorbij en toen moest ik ineens heel erg aan Marcel denken. Ongelooflijk dat hij er al twee jaar niet meer is en dat ik me ons  laatste “face to face” gesprek nog zo goed kan herinneren. Bij het weggaan…..een soort discussie over wat het verschil is tussen wieldoppen en velgen. Zijn vriendin wist het niet maar het interesseerde haar ook niet ….mij ook niet maar hij zou ons het verschil wel even uitleggen want dat was toch wel heel erg belangrijk. Hij heeft zijn hele leven iets met auto’s gehad (zijn vader reed ook rally’s en dat had hij ook heel graag willen doen maar dat is er nooit van gekomen).

We hebben hem allebei een beetje uit staan lachen zo van “Who cares”. Achteraf toch wel heel raar dat dat de laatste keer is geweest dat ik hem heb gezien. Er is daarna nog een telefoongesprek geweest waarin hij neerslachtig klonk……dat dacht ik tenminste. Hij had op dat moment al te horen gekregen dat er geen behandeling meer mogelijk was maar wilde niet zielig gevonden worden dus hield ie dapper zijn mond. Ik zou willen dat ie dat niet gedaan had. Zelfs tijdens de afscheidsknuf heeft ie niks laten merken……ik denk niet dat ik hem dat na zou kunnen doen.

En ja ik mis hem nog steeds. Als je nagaat dat we vroeger heel goed konden bekvechten en dat we op latere leeftijd heel anders met elkaar omgingen……..er eigenlijk een vriendschap is ontstaan. Het plagen is altijd gebleven en misschien mis ik dat nog wel het meest. Het elkaar plagen en er hard om kunnen lachen. En dan te bedenken dat ik liever een buurmeisje had gehad.  De songtekst zegt het allemaal en al heb ik geen relatie met Marsje gehad behalve een vriendschappelijke…..als iemand me verteld zou hebben dat ie er ineens niet meer zou zijn dan zou ik het hebben afgedaan als onzin want wie had dit verwacht? Ik niet iig. Namate je ouder wordt vallen er steeds meer mensen weg maar die zijn ouder dan jij….ooms……tantes en meestal op leeftijd. Hij is nog geeneens vijftig geworden! En op zijn moeder heeft het ook een enorme impact gehad want binnen een jaar ging zij ook……..ook best onverwachts al mankeerde ze vanalles. Alsof ze geen reden meer had om verder te gaan…..

Ik heb best vaak iets met songteksten maar deze is wel heel erg toepasselijk. Als je het nummer erbij wilt horen dan kun je die vast wel online vinden op Youtube of Vevo. Het is een single geweest dus er hoort ook een clip bij. T’is raar hoe dingen kunnen lopen. Als je toch eens dingen van tevoren aan kon zien komen……………Who knew?!

Rate this:

Een kleurrijke taart maar degene die straks echt komt is 10x lekkerder dat weet ik zeker. Van harte!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

En dan is het zo ver! Ineens ben je 50 en voor veel mensen is dat schrikken maar voor jou niet hé? Jij zit er niet zo mee en dat vind ik heel erg goed van je. Het is ook maar een getalletje en jij laat je er niet door “gek maken”. Maar door het feit dat jij 50 wordt realiseer ik me wel dat wij elkaar nu “al” 30 jaar kennen, en dat maakt op mij dan weer wel indruk want dat is best lang en we hebben ook best veel meegemaakt in die tijd. En nu ga je waarschijnlijk lachen maar wat de laatste week indruk heeft gemaakt op mij is dat je “voor je vijftigste” een boek gelezen hebt! Jij……..of all people! En geen klein boekje maar een dikke pil nog wel. En ja daar wordt ik blij van. Als je nog meer wilt lezen dan weet je waar je zijn moet…….

Maar alle gekheid op een stokje……..voor die 30 jaar wil ik je bedanken want een feit is dat ik bij je terecht kan als ik het moeilijk heb en dat je me als een van de weinigen begrijpt. Je snapt hoe ik in elkaar zit en waarom ik op een bepaalde manier reageer en het is fijn dat niet uit te hoeven leggen. Bedankt dat je er altijd bent als ik je nodig heb en heel erg gefeliciteerd met je verjaardag……….Op naar de volgende 50? Ik hoop het!

Love ya lots! xoxoxoxox

♥ Lady Fangtasia ♥

Rate this:

Wat kunnen mensen eigenlijk op veel manieren in je leven komen.
Je kunt ze leren kennen op school, via je werk, op een 27 mc bakkie, via een babbelbox, of ze komen gewoon naast je wonen.
Zo kwam Marcel ooit in mijn leven.
De woningbouwvereniging had bepaald dat onze ouders een huis kregen naast elkaar.
Onze moeders kenden elkaar van vroeger, uit de buurt, dus het contact was snel gelegd, en dan deel je eigenlijk, zonder dat je er erg in hebt, lief en leed met elkaar.

Marcel was ouder dan ik, en ik vond hem wel aardig, maar ik had eerlijk gezegd liever een buurmeisje gehad.
Zijn manier van doen stond zo ver van mij af.
Eigenlijk hadden we niet zoveel met elkaar.
Maar, gaandeweg bouw je toch een band met elkaar op en dan is het grappig om te zien dat je, met ouders erbij, alleen maar aan het bekvechten en “netsen” bent, terwijl je heel leuk met elkaar om kunt gaan als die ouders er niet bij waren.

Ik was vroeger al een boekenwurm en kon het niet uitstaan als Marcel weer eens binnen kwam banjeren als ik huiswerk aan het maken was of een boek zat te lezen want, als Marcel binnenkwam dan zou je dat weten ook!
Hij kon je de oren van je kop af kletsen en uiteraard moest ie dingetjes in je kast even oppakken.
Dat “overal aanzitten” vond ik ook niet leuk.

Rate this:

Terwijl het aan de andere kant van de wereld al 2014 is, moeten wij daar nog een paar uur op wachten.
Dat geeft dan weer de tijd om het een en ander te overdenken en terug te kijken op wat er het afgelopen jaar allemaal gebeurt is.

Ergens in dit jaar besloot ik om eindelijk eens iets met mijn al aangemaakte blog te gaan doen.
Ik dacht dat het moeilijk zou zijn om onderwerpen te vinden maar dat viel eigenlijk best mee.
T’is nu eigenlijk zo dat ik constant lijstjes heb liggen met onderwerpen, en niet altijd tijd heb om er een blog over te schrijven.
Oudjaarsdag is ook altijd een dag om terug te kijken naar wat was en vooruit te kijken naar wat komen gat.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik met dat laatste de afgelopen 2 jaar wat moeite heb.
Dat komt omdat mijn moeder op 2 januari overleden is en dat heel erg blijft hangen.
Ik heb geen idee of dat ooit nog zal veranderen maar ik hoop dat het in ieder geval een beetje weg zal ebben.
Over dat hele verhaal m.b.t. mijn moeder zal ik in het nieuwe jaar een aantal blogs schrijven zodat jullie weten wat er precies speelt.

Maar, op de valreep, wil ik iedereen een veilig uiteinde en een mooi sprankelend nieuwjaar wensen.
Ik hoop dat het nieuwe jaar jullie alles brengt wat je je maar kunt wensen, dat er mooie mensen op jullie pad komen, dat je leuke dingen gaat beleven, en misschien oude banden weer aan gaat halen.

Bedankt dat jullie mee hebben willen lezen op mijn blog en ik hoop jullie volgend jaar weer te mogen verwelkomen.
Geneer je vooral niet om een commentaartje achter te laten, oké?

Alle goeds voor 2014 en maak er wat moois van!

xxx

Rate this:

Met oa:Kirsten Dunst. Rebel Wilson, Lizzy Caplan, Isla Fisher

3 vriendinnen krijgen de schrik van hun leven als vriendin nummer 4, het “lelijke eendje” van het stel als eerste gaat trouwen met een echte hunk.
Dat die “varkenskop” de eerste is doet best pijn.

Als je ziet hoe de 3 vriendinnen achter de rug van Becky om over haar praten dan denk je echt “wat een stelletje B*tches zijn dat” en dat zijn ze ook.
Eigenlijk gunnen ze elkaar allemaal niks en spelen ze vieze spelletjes en denken daarbij totaal niet aan de gevolgen en de pijn die het de anderen moet doen.
De hele tijd heb je medelijden met Becky want hoe kan die zo’n hoge pet op hebben van dit soort mensen, die ze toch al heel wat jaartjes kent.