Rate this:

Goedkoop meeliften op het “succes” van Fifty shades of Grey……..en dan krijg je dit. Maar hoe serieus kun je een film noemen met hoofdrolspelers met de namen Charisma Carpenter en Bryce Draper (de maker is vast een fan van Mad men)

Met oa: Charisma Carpenter, Bryce Draper en Daniel Baldwin.

Ik was aan het kijken hoe oud de film “Bound” eigenlijk is……..en die bleek uit 1996 te komen dus die is 19 jaar oud maar toen zag ik een nieuwe film die Bound heet en ik dacht aan een remake, maar het bleek een slap aftreksel (beetje fout in deze context) te zijn van de eerste “Fifty shades of Grey” film. En die film was al zo slecht! Ja ik heb hem gezien en nee ik had er geen blog over geschreven maar misschien moet ik dat nog doen.

Een gescheiden vrouw heeft een verhouding met een suffe vent waar ze eigenlijk geen zin meer in heeft. Op haar werk wordt ze onderdrukt door haar baas die ook nog eens haar vader is. Haar leven suddert zo een beetje door totdat ze op een avond met haar dochter uit eten gaat en haar credit card in het restaurant laat liggen. Ze zet haar dochter thuis af en rijdt terug naar het restaurant waar een “interessante man” haar een drankje aanbiedt. Voor ze het in de gaten heeft zit ze in een hoekje met hem te rommelen en als ze toch echt weer op huis aan moet mag hij niet mee. Hij is wel zo vriendelijk om haar zijn telefoonnummer te geven. En dan blijkt de meneer een dominantje te zijn……

Rate this:

T’is maar goed dat het fictie is…….toch?

Boeken over sadomasochisme zijn altijd controversieel geweest en nu zijn ze dat nog steeds. De boekenserie “Fifty Shades” van E.L.James brachten de tongen flink in beweging (ja ik weet het, die kun je op meerdere manieren opvatten) en iedereen had er een mening over. Het was nog nooit voorgekomen dat een boek met dat onderwerp in de bestsellerlijst stond. En op een bepaald moment stonden alle 3 de delen daarin, in de top 10! Wat ik daarvan vond kun je hier lezen (deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4 ). Maar toen ik ze gelezen had dacht ik”wacht eens…er was al eens zo’n boek” maar dat heb ik nooit in de bieb kunnen vinden. Nu vond ik het wel en ik was zo nieuwsgierig! Ik kon niet wachten om het te gaan lezen, en dat ben ik ook gaan doen…….open minded, zonder vooroordeel. Maar laat ik eerst iets over de achtergrond vertellen.

Het boek kwam in 1969 voor het eerst in een Nederlandse vertaling uit, en Andreas Burnier wist, in het literair tijdschrift Bijster te vertellen dat het een “literair brok super-fascisme”was, getuigde van “SS-mentaliteit” en het was ook nog eens “masturbatie-stof voor heren”. Dat laatste wilde vertaler Adriaan Morriën in zijn repliek niet ontkennen. Maar wat had Burnier tegen masturbatie? Morriën, niet wars van erotisch experiment en schrijvend in een tijd van opgewekte seksuele revolutie, lijkt Histoire d’O mede gewaardeerd te hebben om de sociale strekking van de roman: “Als afschrikwekkend voorbeeld [kan het boek] een nuttige rol (..) spelen in de vrijmaking van de Hollandse vrouw,” schreef hij in Bijster In het nawoord oppert de vertaler zelfs dat “heel wat huwelijken er waarschijnlijk mee gebaat zouden zijn (..), wanneer mannen en vrouwen elkaar van tijd tot tijd liefdevol zouden afranselen.” Jammer alleen, constateert Morriën, dat er in het boek geen sprake is van wederkerigheid bij het ranselen. Anderen hebben het boek ook een “sprookje voor volwassenen” genoemd. Nou, dat is misschien wel een goede vergelijking omdat sprookjes vaak ook gruwelijk zijn.